New York Times'ın futbol başyazarı Rory Smith, haftalık köşe yazısını Mesut Özil'in Arsenal'den Fenerbahçe'ye transferine ayırdı. İşte Rory Smith'in New York Times'ta 'Mesut Özil'i yaptıklarıyla hatırlayacağım, yapamadıklarıyla' spotuyla çıkan 'Mesut Özil, harika anılar için teşekkürler' başlıklı yazısı...
Mesut Özil, Jack Wilshere'in havadan gelen pasını omzunun üstünden bir bakışla süzüyor. Top gökyüzünden geliyor ama sanki yastığın üstüne bozuk para atmışsınız gibi sekmeden yere iniyor. Çoğu oyuncu hızlanır, topu kontrol etmek için çabalar ve arkasındaki rakiple birlikte hızlanır. Özil ise hızlanmıyor, yavaşlıyor. Adeta yürüyor. Topa bakmıyor, ihtiyacı da yok zaten. Topun nerede olduğunu biliyor. Bunun yerine Giroud'nun nerede olduğuna kısa bir bakıyor. Fransız takım arkadaşıyla sadece 12 gündür beraberler ama onun oyununu mükemmel biçimde okuyor. Giroud'ya mükemmel bir pas atıyor. Yumuşacık bir dokunuşa ceza alanı içerisinde Giroud'ya basit bir vuruş yapmak kalıyor. Pasın hızı o kadar iyiydi ki Giroud'ya vuruş yapmak için zaman, düşünce ve alan bıraktı. Minik bir dokunuşla top ağlarla buluştu.
Giroud gol sevinci için koşarken, bu golü mümkün kılan adamı aradı. Özil, maç içerisinde sürekli bir şeylerden rahatsızdı ama yine de bir şekilde sahaya imzasını atmayı başardı. Varlığı takım arkadaşlarının da oyununu yükseltmişti. Bu pas bile birçok Arsenal taraftarının gönlünü çelmeyi başarmıştı. Arseblog'da, "Özil çoğu takım arkadaşıyla henüz hiç ilişki kuramadıysa veya çok az kurduysa bile bu adam herkesle tanışınca, anlaşınca nasıl bir oyuncu ortaya çıkacak merak ediyorum. Tüm ligi yakacak." demişti. O gün Mesut Özil sadece 11 dakika oynamıştı üstelik.
Gerçekte, o kadar uzun süreye bile ihtiyacı yoktu. Eylül 2013'te daha imzayı atar atmaz birçok taraftarı Emirates Stadyumu'nun önüne toplamayı başarmıştı. Sky Sport muhabirine adeta hücum ediyordu insanlar. Son dakika gelişmelerini muhabir kanala aktarırken, taraftarlar da dinliyordu. Anlaşmanın tamamlandığını TV'ye duyururken muhabir, sanki son dakika golü atmışcasına insanlar kutlamaya başladılar.
Özil, Arsenal'e gelmişti. O zamanlarda, Mesut Özil'in transferi, yeni ortaya çıkan futbol kültüründe bir başka virajdı. Oyuncunun daha sonra iyi veya güçlü olacağı değildi mevzubahis. Önemli olan alınmasıydı. Özil'in Londra'daki zamanlarını biraz da böyle okumak gerekiyor. Arsenal kariyerindeki belki de en güçlü an oydu. O gece yaşanan büyük sevinç anlaşılabilir bir şeydi. Ancak, geride bıraktığımız 7 yıl Arsenal için çok zor geçti. Rochdale, Torquay veya York City taraftarının 'zor'u başka tabii ama modern süper kulüp standartları için oldukça zorluydu.
Emirates'i inşa etmek için gereken kredinin geri ödemeleri nedeniyle Arsene Wenger, birçok zorlukla uğraşmıştıu. Manchester City, Wenger'in birçok yetenekli yıldızını çılgın maaşlarla kandırıp transfer etmesi olağanlaşmıştı. Bir yıl önce kulüp, Robin van Persie'nin Manchester United'a transfer olmasına izin vermişti. Adeta sembolik bir teslimiyetti. Arsenal, kendini her zaman şampiyonluk adayı olarak görmüştür ve aslında Van Persie transferiyle birlikte sadece Şampiyonlar Ligi biletine aday bir takım haline gelmişti.
Mesut Özil'in Arsenal'e transferi aslında böylesi günlerin bitişin işaret eden bir gelişme olarak anlaşıldı. İşte Arsenal, kendi transfer rekorunu kırarak Real Madrid'den bir süperstar transfer etmişti. Yeni bir şafağın müjdesiydi Mesut Özil. Borçlar ödendi, krediler bitti ve stadyum tamamlandı. Kulüp, bu yeni evine uygun bir süperstarı bulup transfer etmişti.
Tabii hayat böyle devam etmedi. Mesut Özil'in Arsenal'deki görev süresi bu hafta bitti. Arsenal'in ona davranışları ve boşluğa bırakmasından sonra Özil, bonservis ücreti olmadan çocukluk takımı Fenerbahçe'ye katılmak için uçağa bindi ve İstanbul'a gitti. Arsenal'de geçirdiği 7.5 yıl boyunca Mesut Özil, 3 Federasyon Kupası kazandı. 2016'da kulüp şampiyonluk mücadelesi verirken başroldeydi. Ancak, kulübün talihini değiştiremedi. O yaz Dünya Kupası kazanan Almanya'nın da en önemli oyuncularından biriydi.
Mesut Özil'in transfer olduğu Arsenal, bir Şampiyonlar Ligi takımıydı. Şimdiyse UEFA Avrupa Ligi'nin gediklisi bir takım haline geldi. Özil, bu süreçte kulübün yaşadığı düşüşten sorumlu tutuldu. Daha nazik bir yorum ise Mesut Özil'in bu düşüşü engelleyemediği olurdu. Her iki durumda da, Mesut Özil'in Londra'daki süreci hayal edilen şekilde bitmedi. Bunun yerine The Guardian'da çok güzel bir şekilde söylendi; 'Mesut Özil, Londra'da bir tür 'yarı-miras' bıraktı. Sezonlardan ziyade sezon içinde bazı maçları domine etmeyi başardı. Arsenal taraftarları arasında bir bölünme yaşattı. Bazıları onu sorun olarak gördü, bazılarıyla Mesut'un çözüm olduğunu ancak kullanılmadığını düşündü.
Çoğu İngiliz futbolsever, Mesut Özil'e başarısız demez. Ancak, Mesut Özil başarılı da denemez. Premier Lig şampiyonluğu, Şampiyonlar Ligi şampiyonluğu ve hatta Premier Lig'de sezonun oyuncusu ödülü bile yoktu. Bu tür bir etki yaratacak sezon oynamadı. Tüm bu alacakaranlık içerisinde Mesut Özil, muhteşem anların oyuncusu olarak hatırlanacak. Daha fazlası değil.
'Mesut Özil hayal kırıklığı yarattı.' demek acımasız ve garip olur. Bir takımı desteklemek, yalnızca kupalar, şampiyonluklar veya şöhreti demek değil. Böyle bir şey yok... Öyle olsaydı, milyonlarca insan futbolun peşinden koşmazdı. Bir takımı tutmanın mucizevi anlarla bir ilişkisi var. Kazanmak, elbette çok değerlidir. Çünkü, bu mucizevi anları bolca içerisinde barındırır. Zaferler çok değerlidir, çünkü zafer anı en değerli mucizevi andır. Ancak bu durum, yol kadar değerli değildir. Hedeflenen yer, yolculuğun sadece bir noktasıdır.
Özil, Arsenal'i umduğu yere götüren adam olamadı. Ancak, birçok mucizevi an yarattı. Yazının başında anlattığımız, ilk maçının 11. dakikasında attığı o pas, birçok mucizevi anın ilkiydi. Newcastle maçında attığı gol, Ludogorets maçında attığı gol, Napoli'ye attığı gol ve ayrıca YouTube'da bulacağınız tonla an gibi. Bir sezonda yaptığı 19 asist, hala büyüleyici bir istatistik.
Sayısız ustaca ilk dokonuşları oldu. Dahice paslarının sayısı yüzlercedir. Özellikle, ilk yıllarında eşsiz yeteneğini gösterdiği inanılmaz maçlar oldu. En önemlisi, Mesut Özil sahada olduğunda her an Arsenal'in bir şeyler yapabileceği duygusu vardı. Bunların hiçbiri değersiz değildi...
Mesut Özil, Arsenal için yeni bir şafağın müjdeleyicisiydi. Mesut Özil gittiğinde Arsenal taraftarları içlerinde hayal kırıklığına benzer bir duygu hissedebilir ama değildi. Hedef, sadece yolculuk içerisindeki son duraktır. Mesut Özil, 7.5 yıllık yolculuğu boyunca Arsenal için sayısız mucizevi an yaşattı.
