Los Angeles Lakers efsanesi Kobe Bryant, adını vermeyen bir ortaokul arkadaşından eski zamanlara ve başarısının sebeplerine dair bir mektup aldı. İşte o mektup:
Sevgili Kobe Bryant,
Kim olduğumu söylemeyeceğim çünkü bu benimle alakalı değil ve anından da çalmak istemiyorum. Ben kariyerinin nasıl oluştuğunu gören ve seni inanılmaz kariyerin için tebrik edecek eski bir sınıf arkadaşı/çocukluk arkadaşıyım.
Bala Cynwyd Ortaokulunda zayıf, dost canlısı ve sessiz Kobe ile tanıştığım günü hala hatırlıyorum. Öğle yemeği saatinde spor salonuna gidip şut atmayı tercih eden bir çocuktun. Bazen yalnızdın. Bazen ben ya da başkaları da oluyordu, ama sen hep oradaydın.
Eminim Kobe Bryant'ın öğle yemeğinde şut atmaya gitmesi kimseyi şaşırtmamıştır, ama senin inanılmaz kariyerin bana hiç sürpriz gibi gelmedi. Sen sekizinci sınıftayken ben yedinci sınıftaydım ve o yıllık hala bende.
Ve onda, sen 'En Başarılı Olacak Kişi' seçilmiştin. Özetlemek gerekirse... beş şampiyonluğun, MVP sezonun, 18 All-Star maçın ve üstüste sayı kralı oluşun. Bizim çocuklar hiçbirine şaşırmamıştı. Hepsini önceden biliyorduk.
Son sezonunda iyi vakit geçirdiğini görmek güzel. O kadar uzun süre kötü adamı oynadın ki, insanlar mutlu, neşeli ve sempatik Kobe'yi her zaman görmüyordu. Los Angeles'taki hayırsever işlerine rağmen, insanlara karşı olan ve benim bildiğim Kobe arasında bir sınır vardı.
Bir keresinde, üçüncü sınıftayken okul bahçesinde koşu çalışması yapıyordum ve astım nöbeti geçirdiğim için hastaneye götürülmem gerekiyordu. Arabana ne kadar takım arkadaşın sığıyorsa hepsini aldın ve iyi olduğumdan emin olmak için hastaneye geldin. Bu herkesin bilmediği bir Kobe. Okula bir elçi, lider ve rol modeli olarak gözüken kişi, oynarken bile insanları bir araya getirdin.
Senden önce, Lower Merion (Pensilvanya) ve şehrin kalanı arasında bir bölünme vardı. Ama senin inanılmaz kahramanlığın spor salonlarımızı doldurdu ve daha önce hiç tecrübe etmediğim bir enerji yarattı. Hatta Palestra'dan ve Villanova'dan bütün biletlerin satıldığı maçlarımız vardı, sırf insanlar seni görmek için geliyordu. Ve takımımızı 1996'da eyalet şampiyonluğuna taşıdığını kim unutabilir ki? Büyüleyiciydi.
Bence bu yüzden Philadelphia senin gidişinde çok üzülmüştü. Seni tüm yerlerin içinde Los Angeles'ta oynarken görmek, şehir için başarılı bir semboldü. Bu duygusal bir durumdu çünkü kahramanımızın bizi terk ettiğini düşünüyorduk.
Bu etkileyici gücü izlemek bir umut ışığı gibi geliyordu, enerji ve pozitif duygular giderek garip bir boşluğa dönüşüyordu. Bugün konuşulmasa bile, Philadelphia'da yapılan 2002 All-Star maçındaki sana olan nefretin sebebi bence buydu.
Sadece son birkaç senede bütün duyguları hissedebildiğimi farkettim. Kız kardeşin Shaya'dan elimle kelebek yapmayı öğrenen bir arkadaştan, harika başarılarına, eski okulumuza oyunu zenginleştirerek kazandırdıklarına hayran olan bir kişi oldum ve bütün duyguları bu şekilde yaşamak inanılmaz.
Gününün tadını çıkar, Kobe. Bunu hakettin.
Sevgili Kobe Bryant,
Kim olduğumu söylemeyeceğim çünkü bu benimle alakalı değil ve anından da çalmak istemiyorum. Ben kariyerinin nasıl oluştuğunu gören ve seni inanılmaz kariyerin için tebrik edecek eski bir sınıf arkadaşı/çocukluk arkadaşıyım.
Bala Cynwyd Ortaokulunda zayıf, dost canlısı ve sessiz Kobe ile tanıştığım günü hala hatırlıyorum. Öğle yemeği saatinde spor salonuna gidip şut atmayı tercih eden bir çocuktun. Bazen yalnızdın. Bazen ben ya da başkaları da oluyordu, ama sen hep oradaydın.
Eminim Kobe Bryant'ın öğle yemeğinde şut atmaya gitmesi kimseyi şaşırtmamıştır, ama senin inanılmaz kariyerin bana hiç sürpriz gibi gelmedi. Sen sekizinci sınıftayken ben yedinci sınıftaydım ve o yıllık hala bende.
Ve onda, sen 'En Başarılı Olacak Kişi' seçilmiştin. Özetlemek gerekirse... beş şampiyonluğun, MVP sezonun, 18 All-Star maçın ve üstüste sayı kralı oluşun. Bizim çocuklar hiçbirine şaşırmamıştı. Hepsini önceden biliyorduk.
Son sezonunda iyi vakit geçirdiğini görmek güzel. O kadar uzun süre kötü adamı oynadın ki, insanlar mutlu, neşeli ve sempatik Kobe'yi her zaman görmüyordu. Los Angeles'taki hayırsever işlerine rağmen, insanlara karşı olan ve benim bildiğim Kobe arasında bir sınır vardı.
Bir keresinde, üçüncü sınıftayken okul bahçesinde koşu çalışması yapıyordum ve astım nöbeti geçirdiğim için hastaneye götürülmem gerekiyordu. Arabana ne kadar takım arkadaşın sığıyorsa hepsini aldın ve iyi olduğumdan emin olmak için hastaneye geldin. Bu herkesin bilmediği bir Kobe. Okula bir elçi, lider ve rol modeli olarak gözüken kişi, oynarken bile insanları bir araya getirdin.
Senden önce, Lower Merion (Pensilvanya) ve şehrin kalanı arasında bir bölünme vardı. Ama senin inanılmaz kahramanlığın spor salonlarımızı doldurdu ve daha önce hiç tecrübe etmediğim bir enerji yarattı. Hatta Palestra'dan ve Villanova'dan bütün biletlerin satıldığı maçlarımız vardı, sırf insanlar seni görmek için geliyordu. Ve takımımızı 1996'da eyalet şampiyonluğuna taşıdığını kim unutabilir ki? Büyüleyiciydi.
Bence bu yüzden Philadelphia senin gidişinde çok üzülmüştü. Seni tüm yerlerin içinde Los Angeles'ta oynarken görmek, şehir için başarılı bir semboldü. Bu duygusal bir durumdu çünkü kahramanımızın bizi terk ettiğini düşünüyorduk.
Bu etkileyici gücü izlemek bir umut ışığı gibi geliyordu, enerji ve pozitif duygular giderek garip bir boşluğa dönüşüyordu. Bugün konuşulmasa bile, Philadelphia'da yapılan 2002 All-Star maçındaki sana olan nefretin sebebi bence buydu.
Sadece son birkaç senede bütün duyguları hissedebildiğimi farkettim. Kız kardeşin Shaya'dan elimle kelebek yapmayı öğrenen bir arkadaştan, harika başarılarına, eski okulumuza oyunu zenginleştirerek kazandırdıklarına hayran olan bir kişi oldum ve bütün duyguları bu şekilde yaşamak inanılmaz.
Gününün tadını çıkar, Kobe. Bunu hakettin.
