Valentin Rosier: "İstanbul, Paris'ten daha güzel"

Kariyerimdeki ilk golümün gelmesi çok zaman aldı, 4 yılı buldu. Ama önemli bir gol attım, Konyaspor'a karşı 1-0 kazandığımız maçtaki golü attım. 11'e karşı 10'duk ve 0-0'dı. Bir defans oyuncusu olarak görevim daha çok asist yapmak ancak gol atmak da güzel. Kupada bir de sol ayağımla gol attım, bu da unutulmasın.

Türkiye'de maceram çok iyi gidiyor, düşündüğümden daha da iyi. En başlarda Türkiye'ye gelmekte tereddütlüydüm çünkü bilmiyordum. Ancak çok iyi çıktı, ligde lideriz ve kupada da finaldeyiz. Olabilecek en iyi nokta.

Beşiktaş'ta herkes birbiriyle çok iyi anlaşıyor, birbiriyle gülüşüyor, şakalaşıyor. İyi bir birlikteliğimiz var, herkes birbirini anlıyor. İyi oyuncularımız, iyi takımımız var. Bunların hepsi iyi sonuçların gelmesini sağlıyor. Hocaya, çalışanlara, diğer oyunculara güveniyorum. Her şey bir araya geldiğinde sonuçlar da geliyor. En güzeli iki kupayı birden almamız olur. Tek hedef şampiyon olmak.

Seyircilerin olmaması üzücü çünkü Beşiktaş taraftarlarının ne kadar harika olduğunu biliyorum. Bu sezon bile bazen stadın önüne, idman sahasına, otele gelip tezahüratlar yaptılar. Umarım taraftarları daha iyi tanıma şansını da yakalarım.

Aboubakar, N'Koudou, Nsakala, Ghezzal gibi oyuncularla birlikte olmak güzel. Aynı dili konuşan bir grubumuz var. Bu bir avantaj. Hepsi iyi insanlar ve ben de onlarla tanıştığım için çok mutluyum.

İstanbul, Paris'ten daha iyi. Çok büyük, çok güzel yerler var. İnsanlar çok yardımsever. Açıkçası ben İstanbul'u çok sevdim.

Dijon'da oynadığım seviyeden daha iyiyim, daha komple bir oyuncuyum. Yıllar geçtikçe tecrübe edindim. Dijon ile Ligue 1'deydim ama 'küçük' bir takımdaydım. Şimdi Türkiye'nin en iyi takımındayım.

Daha önce yaşadıklarım benim şu anda olduğum oyuncu olmamı sağladı. Bana göre kariyerim aynı. Sakatlıktan döndüm ama yepyeni bir kariyeri yaşıyorum diyemem.

2019'da ameliyat oldum, başka bir şansım yoktu. Sakatlık her zaman karmaşık bir şey, özellikle de kötü tedavi edildiğinde. Hayatımdaki en zorlu an, ameliyat olacağımı ve U21 Avrupa Şampiyonası'nda oynayamayağımı duyduğum andı.

Birçok insan Sporting'e gittiğimde şaşırmıştı. Ben mutluydum, en doğrusunu yapmıştım. Avrupa'da oynayan ve beni sakatken alan bir kulüp benim için doğru bir tercihti. Ancak 4 kez teknik direktör değişti. İlk 2'sini sevdim ama son 2'sini sevmedim. Çok karmaşıktı. Başarılı olmak için mutlu olmalıydım ama mutlu değildim. Onlar için de benim için de ayrılık zamanı gelmişti. Herkesin iyiliği için kiralık ayrıldım.

Fransa Milli Takımı'na çağrılmayı düşünmedim desem yalan söylemiş olurum. Her Fransız, Fransa Milli Takımı'nda oynama hayalini kurar. Ancak kanıtlayacak şeylerim var, 24 yaşındayım, daha zamanım var. Bugünlerde 16 yaşında bile belli seviyede oyuncular olsa da böyle düşünüyorum. Yaşlı değilim ama genç de değilim.

Sezon sonunda kendimi iyi ve özgüvenli hissedeceğim bir yere gitmek isterim. Şu anda sezonu Beşiktaş'ta tamamlayıp şampiyon olmaya odaklandım ama sonrasını göreceğiz.