"16 yaşımdan beri profesyonelim. Öyle bir zaman geliyor ki, fiziksel bedenin ötesinde zihinsel beden de artık bunu yapmak istemiyor. Özellikle bugünlerde, sosyal ağlara sahip olduğumuzda, bir süre önce sesi çıkmayan pek çok insan sesini duyurmaya başladı. Çocuklarımız büyüyor, anlıyor, günlük hayatımın içinde yer alıyor ve onların yaptığı yorumları görüyor ve bazı yorumlardan üzüntü duyuyorlar. Bu da futbolda neredeyse her şeyi kazanmış olan sizleri bir geçiş dönemi ve gelecek için ne düşündüğünüz hakkında düşünmeye itiyor."
"Ülkeme dönüşüm çok stresliydi. Brezilya'ya döndüğümde tüm kulüplere, taraftarlara, kariyerimin bir parçası olan herkese çok minnettarım. Ama bir maç kazanıp bir idol gibi muamele görmek ve sonra bir maç kaybedip sokağa çıkamamak çok stresli. Ailem her ne kadar 'sorun değil, sadece bir maç kaybettin, dışarı çıkabilirsin ve kimse bir şey demez çünkü senin bir suçun yok' dese de kendimize çok fazla baskı uyguluyoruz. Bu yüzden ailemle bazı şeyleri yapmayı bırakmak istemedim."
"Benim fikrim geçen yılı bitirmekti. Ama Libertadores'i kazandık ve sonra 'Recopa var, Recopa'da oynamak istiyorum' dedim. Ve bir yıl daha sözleşme yeniledik çünkü Recopa'da oynamak istiyordum. Ama gerçekten çok yorucuydu. Bu belirsizlik anında, düşecek mi, düşmeyecek mi diye çok fazla inançla geçen bir yıldı. Hiçbir noktada düşme ihtimalinin kalbime girmesine izin vermedim ve oynamasam da, teknik direktör beni kullanmasa da, onunla birlikte olmaya, her şeyi göstermeye, profesyonellikten daha fazlasını göstermeye, ki evet, buna sahip olmalıyız, büyük bir Fluminense kaptanı olarak liderliğimi göstermeye özen gösterdim."
