Başakşehir formasıyla gösterdiği performansla tüm Türkiye'nin alkışını toplayan dünya yıldızı Emmanuel Adebayor, 4 yaşında yaşadığı ve hayatını değiştiren "futbol hikayesi'ni anlattı.
İŞTE ADEBAYOR'UN AĞZINDAN 'O AN'...
"4 yaşıma kadar yürüyemedim. Annem beni Nijerya'ya, Lagos'a, Gana'ya ve Afrika'daki birçok ülkeye götürdü, ama sonuç alamadı. Beni bir kiliseye götürüp, 1 hafta dua etmesi gerektiği şeklinde bir önerinin yapıldığı bir ana geldik. Eğer hafta sonuna kadar yürüyemezsem, bunun bir daha hiçbir zaman yürüyemeyeceğim anlamına geleceğini söylediler. Annemin bunun karşısında ağlaması anlaşılır bir şey. Pazar günü gece yarısı dua etmeye başladılar. Bütün hafta içi geçti, yürüyemedim. Cumartesi gece yarısı annem ağlıyordu. Onun kafasında her şey bitmişti. Benim için her şeyi yapmış ve işe yaramamıştı. Neyse, kilisede yerde yatıyordum, saat sabah 9-10 gibi bir şeydi. Çocukların dışarıda oyun oynadığını duyuyordum. Bir anda birinin vurduğu futbol topu kiliseye girdi. Bunun üzerine ayağa kalkıp, koşan ilk kişi ben oldum, çünkü o topu gerçekten istedim. Annem korkmuş görünüyordu, çünkü beni yürürken hiç görmemişti ve bir anda bir topun peşinde koşmaya başlamıştım. Kilisede dua eden tüm insanlar anneme, "Oğlun futbol sayesinde yürüyor, bu da demek ki onun kanında futbol var" diyorlardı. Bu inanılmaz bir hikaye, ama doğru. Annem hayatım boyunca bana bunu sürekli anlattı"
İŞTE ADEBAYOR'UN AĞZINDAN 'O AN'...
"4 yaşıma kadar yürüyemedim. Annem beni Nijerya'ya, Lagos'a, Gana'ya ve Afrika'daki birçok ülkeye götürdü, ama sonuç alamadı. Beni bir kiliseye götürüp, 1 hafta dua etmesi gerektiği şeklinde bir önerinin yapıldığı bir ana geldik. Eğer hafta sonuna kadar yürüyemezsem, bunun bir daha hiçbir zaman yürüyemeyeceğim anlamına geleceğini söylediler. Annemin bunun karşısında ağlaması anlaşılır bir şey. Pazar günü gece yarısı dua etmeye başladılar. Bütün hafta içi geçti, yürüyemedim. Cumartesi gece yarısı annem ağlıyordu. Onun kafasında her şey bitmişti. Benim için her şeyi yapmış ve işe yaramamıştı. Neyse, kilisede yerde yatıyordum, saat sabah 9-10 gibi bir şeydi. Çocukların dışarıda oyun oynadığını duyuyordum. Bir anda birinin vurduğu futbol topu kiliseye girdi. Bunun üzerine ayağa kalkıp, koşan ilk kişi ben oldum, çünkü o topu gerçekten istedim. Annem korkmuş görünüyordu, çünkü beni yürürken hiç görmemişti ve bir anda bir topun peşinde koşmaya başlamıştım. Kilisede dua eden tüm insanlar anneme, "Oğlun futbol sayesinde yürüyor, bu da demek ki onun kanında futbol var" diyorlardı. Bu inanılmaz bir hikaye, ama doğru. Annem hayatım boyunca bana bunu sürekli anlattı"
