Geyik kültü, Türk mitolojisinde genellikle kutsal bir varlık olarak kabul ediliyor. Geyik figürü, avcılık ve doğa ile iç içe olan eski Türk toplumlarının inançlarında önemli bir yer tutuyor. Özellikle göçebe yaşam tarzı süren Türk boyları için doğanın işaretleri ve hayvanların sembolizmi hayati önem taşımaktaydı. Bu nedenle geyik, Türk halkı tarafından kutsal kabul edilen hayvanlardan biri olmuştur
TÜRK KÜLTÜRÜNDE GEYİK NE ANLAMA GELİR?
Doç. Dr. Nilgün Dalkesen'in kaleme aldığı makalede yer alan bilgilere göre;
Türk mitolojisinde geyik, ünyadaki pek çok toplumda olduğu gibi, Türk toplumlarında da hem kutsal ve insanlara yardımcı olan hem de kutsal olduğu için kötülük yapana uğursuzluk getirebileceğine inanılan bir hayvan. Orta Asya ve Anadolu Türk kültüründe geyik ile ilgili inanışlar, arkaik dönemlerden şekillenerek günümüze kadar gelebilen ve Orta Asya ve Anadolu arasındaki kültürel devamlılığı yansıtan en önemli değerlerden biridir. Bu kült kırsal kesimdeki halk arasında sözlü ve yöreden yöreye değişiklik gösterirken, dini-tasavvufi inanç dairesinde ise hem şehirli hem de kırsal kesimden insanlar tarafından benimsenmiş ve yazılı olarak nesilden nesile aktarılmıştır. Aralarında bazı farklılıklar bulunmakla birlikte, her iki gelenek de geyiği "kutsal" addetmiştir.
TÜRK MİTOLOJİSİNDE GEYİK
Geyik, Türklerin eski inanç sistemi olan şamanizm ile de yakından ilişkilidir. Şamanizmde doğanın ruhları ve hayvanlar, insanlar arasında bir köprü görevi görür. Geyik, şamanların ruhsal yolculuklarında onları koruyan, yönlendiren bir figür olarak öne çıkar. Bazı şaman ritüellerinde geyiğin başı veya boynuzları, ruhlarla bağlantı kurmak için sembolik olarak kullanılmıştır.
Türk sanatında da geyiğin önemli bir yeri vardır. Orta Asya Türk sanatında geyiğin motifleri, özellikle halılarda, kilimlerde ve çadırlarda süsleme olarak kullanılmıştır. Bu motifler, hem sanatsal bir değer taşır hem de kutsallık ve bereketi simgeler. Ayrıca, Türk halk masallarında ve destanlarında geyik figürü, çeşitli kahramanlık hikayelerinde yer almıştır.
Özellikle Dede Korkut Hikâyeleri'nde geyik, bazen kahramanların karşısına çıkan doğaüstü varlıklar olarak betimlenir. Geyikle karşılaşan kahramanlar genellikle bir sınavdan geçer ve bu sınavı başarıyla tamamladıklarında büyük bir ödül kazanırlar. Bu hikâyeler, Türk kültüründe geyiğin kutsallığını ve bilgelik sembolü olarak kabul edildiğini gösterir.
Oğuz Kağan Destanı'nda da geyik, Türk halkına yol gösteren bir varlık olarak anılır. Destan, Oğuz Kağan'ın bir av sırasında kutsal bir geyikle karşılaşmasını ve bu geyiğin onu yeni topraklara yönlendirmesini anlatır. Geyik burada, sadece bir av hayvanı değil, aynı zamanda kutsal bir rehber ve sembolik bir güçtür. Bu sembolizm, Türklerin doğaya ve onun ruhani unsurlarına duyduğu saygının bir yansımasıdır.
Haber ile daha fazlasına ulaşın:
