Spor yazarlarından Bilal Meşe, Milliyet'teki köşesinde Beşiktaş'ın gündemine ilişkin değerlendirmelerde bulundu.
Santos’a marka dedik, pofpofladık, toz kondurmadık. Hadi süre tanıyalım, dakika bir budamayalım, ne de olsa apoletlerinde Avrupa şampiyonluğu var diye düşündük. Santos’la Beşiktaş 10 lig maçı oynadı, soruyorum Kartal’da değişen bir şey var mı?
Her kötü sonuçta özür dilemek bir yere kadardır, asla çözüm değildir, bu yöntem günü kurtarmaktır, gerçekleri halının altına süpürmektir! Santos şu anda bu konumda maalesef. Portekizli hocanın vücut enerjisi ise sıfırın altında!
Kartal kan kaybediyor, kan! Ön yargılı olmamaya özen gösteriyorum, ancak Santos’la Beşiktaş’ın bir arpa boyu ileri gidemeyeceğini gördük. İstatistikler de bunu söylüyor! Kadro tercihi, hamleleri kötü ötesi! Örneğin Muçi niye kanatta, asıl yeri forvet arkası değil mi? Amartey’i kurtarıcı olarak oyuna sürüyorsun, olacak iş mi bu? Demir Ege mi, Amartey mi? Hadi bunu geçtik, Muleka niye yedek? En azından rakipleriyle boğuşuyor, yani mücadele ediyor. Gelin görün ki yedek kulübesinden burnunu çıkaramıyor!
Bazı oyuncuların ismi var, cismi yok! Adres tabi ki Aboubakar’dır, başkaları da var! Üç maç Serdar Topraktepe sahaya çıktı, iki galibiyet aldı. Topraktepe gençlere sırtını dayamıştı, en azından saldıran, baskı yapan, savunmasına yaslanmayan, cesur oynayan, gözü kara bir Kartal vardı sahada.
Yönetimin işine karışmak gibi niyetimiz yok ama keşke Serdar Topraktepe ile devam edilseydi, inanın bu kadar kötü olmazdı. O gençler şimdi Santos’un yanında çanta gibiler! Kaldı ki Ümraniye’de bu işin içinde yoğrulan iki isim var, biri Samet Aybaba, diğeri Feyyaz Uçar, ikisi de kurtuluş reçetesi yazacak donanımlara sahipler.
Demem o ki, yönetimin ve taraftarın güvendiği dağlara çoktaan kar yağdı bile! Santos’la Beşiktaş’ın bir oyun kimliği var mı? Bu sezon birçok olumsuz faktörle birlikte kuş misali uçup gitti, elde sadece Ziraat Türkiye Kupası kaldı. Kartal kupayı alır mı, Avrupa kapısını aralar mı, bu da kocaman bir soru işareti! Ya yeni sezon? Değişim ve radikal kararlar şart. Bu da en az 8 veya 10 yeni oyuncuyu işaret ediyor. Bu kurtuluş reçetesini yazmak kolay değil, ekonomiyle doğru orantılıdır.
