Aykut Kocaman: "Herkesi yendik, 2011'de Fenerbahçe'nin beline vuruldu"

"Trabzonspor kuvvetli bir takımdı. İkinci yarının ikinci maçı Trabzonspor'laydı. Kaliteli oyunculardan kurulu bir gruptu. Uyumsuzluk vardı. Büyük ihtimalle benle oyuncular arasında da bir uyumsuzluk vardı. Herkes şapkasını önüne koydu, doğru düşünmeye başlayınca ekip olduk. Ekip haline gelmek önemliydi.

Ben çalışma ve gelişmeye inanırım. Bazen değişim anı gelince atlamamak lazım ama önce bir gelişme! Kimde ne var, ne kadar gelişilebilir ona bakarım."

"2010/11'de sezonuyla ilgili tek bir sahne söyleyecek olursam, Gaziantep maçındaki sahnedir. Stoch'un direkten dönen topunu Andre Santos'un tamamladığı bir sahne. Bir de Bucaspor maçı vardı. İlk defa liderliği o maçta alacaktık diye hatırlıyorum. Bazı polis müdürleri oturmuşlar, o maçın skorunu biliyorlarmış falan filan. Böyle büyük cümleler kurdular. 3-1 mağluptuk o maçta. Niang cezalıydı. Güiza'yı ilk defa kadroya aldık. Kadroda yoktu. Zorunda kaldık. 3-1 geriye düştük. Kontrol yeteneğimiz de düştü oyunda. Rakip sahada oynuyoruz ama güçlü bir görüntü yoktu. Bir vuruş oldu, rahmetli Ediz'di galiba, dirseğine çarptı. Hakem Bünyamin Gezer'di herhalde. Penaltıyı verdi, 3-2 oldu. Oradan sonra bir hareketlenme oldu. Tam ben acaba ne yapabiliriz diye düşündüm ki o zaman Özer'e ısın dedim. Bir an döndüm, Güiza'yı gördüm. Artık 3-3'tü. Özer'e ihtiyaç yoktu. Skor yapabilecek biri aradım. Güiza o an aklıma geldi. Polis müdürleri belki bunu da biliyorlardı. Özer'le mi, Güiza ile mi göz göze geleceğimi de biliyorlardı. Tanrının lütfu herhalde. Tek dokunuşla gol attı Güiza. Skoru bilinen maçlardan bir tanesiymiş o!"

"Bir operasyon yapılmış. Futbol tarihinin en ağır kumpaslarından bir tanesi oluşturulmuş. Bir kulübün üzerinden silindirle geçilmiş, futbol takımının ayakları kesilmiş. Lugano, Andre Santos, Niang ayrılmış. Bu oyuncular 23-25 gol atmış, güçlü oyunculardı. Son saniyede alabildiğimiz pek çok oyuncu gelmek istemedi. Niang son gün ayrıldı, yerine oyuncu bulmak zordu. Gelmek istemiyorlardı. Böyle bir takımla yarıştık. Her gün ama her gün, bir gün yok ki cezalar cezalar, küme düşürülsün, rakiplerin cezaları ortadan kaldırılıyor, bize ceza üretiliyor. Son güne geldik böyle. İçimdeki en büyük kırgınlıklardan bir tanesidir. Böyle yarışa yarışa gelip hem ligde hem kupada finale gelen bir takım"

"O gün o kadar büyük bir güce sahiplerdi ki, o günler anımsayanlar, öyle bir gücün karşısındaydık ki ülkede daha önce yapılan operasyonlar vardı, Ergenekon gibi. Sonra Fenerbahçe'yle futbola gelmiş çok güçlü bir grup. Ne kadar güçlü olduklarını artık herkes görüyor. Her yere, her tarafa hakimler ve sen geliyorsun, sana bir operasyon yapılmış, sen gelip hem kupayı hem ligi kazanıyorsun. Bu kadar şeyin amacı neydi o zaman. O maçtan şampiyon olarak çıkma ihtimalimiz yüzde 0.0001 gibi bir şeydi. Yapabilir miydik, hayatın içinde var. Her kurgu yerine oturmaz. Ancak o kadar şansımız vardı. Ben bütün stratejimi ona uygun yapmıştım. Daha önce Galatasaray ile yaptığımız 3 maçın durum analizi. Bizden daha kuvvetli gözüküyorlardı, saha dışında da çok kuvvetlilerdi. Defalarca kez oyuncuları affedildi. Elmander'in cezasının affedilmesi gibi ilk maçta. Dönmek, oynamak yeniden isterdim. Sonucun 3 aşağı 5 yukarı belli olduğu bir maçtı o. Kazanma ihtimalimiz çok çok düşüktü."